Trebbiano Toscano. Sorta bijelog grožđa dolazi iz Italije; ostala glavna imena su Ugni Blanc i Talia. Oko 120 sinonima svjedoči o starosti i širokoj rasprostranjenosti. Važniji sinonimi su abecedno poredani po državama: Ugni Blanc (Argentina); White Shiraz (Australija); Ugni Blanc (Bugarska); Regrat (Njemačka); Armenian, Blanc de Cadillac, Clairette à Grains Ronds, Clairette de Afrique, Clairette de Vence, Clairette Ronde, Gredelin, Morterille Blanche, Muscadet Aigre, Roussan, Saint-Émilion, Saint-Émilion des Charentes, Ugni Blanc (Francuska); Balsamina Bianca, Bianca di Poviglio, Botticino Bianca, Brocanico, Buzzetto, Morbidella, Procanico, Senese, Sinese, Trebbiano di Cesena, Trebbiano di 
Empoli, Trebbiano di Lucca, Trebbiano di Toscana, Trebbiano Fiorentino, Uva Bianca (Italija); Rossola Brandcina, Rossola Brandisca (Korzika); Rogoznička, Šijaka, Ugni Blanc (Hrvatska); Branquinha, Alfrocheiro Branco, Douradina Branco, Douradinha, Douradinha dos Vinhos Verdes, Douradinho, Espadeiro Branco, Padeiro Branco, Tália, Thalia (Portugalija); Uni Belyi (Rusija); Ugni Blanc (Urugvaj); St Emilion (SAD).
Ugni Blanc (Trebbiano Toscano)
U Francusku je prvi put donešena iz Italije u 14. vijeka za vrijeme papstva Avignon Provence i Languedoc, a kasnije u departmanima Charente i Martime Charente u jugozapadnoj Francuskoj. Međutim, ime sorte se rijetko pojavljuje na etiketi, jer pod imenom Ugni Blanc uglavnom čini osnovu za proizvodnju brandy Armagnac i pod imenom Saint-Émilion za proizvodnju brandy Cognac, ali se koristi i za proizvodnju bijelih vina kao što su Cotes de Gascogne. Francuska pod ovom sortom ima površine od oko 83.000 hektara sa tendencijom opadanja. U ostalim evropskim zemljama površine su slijedeće: Bugarska (723 ha), Grčka (297 ha), Hrvatska (210 ha), Portugalija (212 ha), Rusija (66 ha) i Španija (45 ha). Prekookenaske zemlje: Argentina (92 ha), Australija (86 ha), Kalifornija (80 ha), Južna Afrika (74 ha) i Urugvaj (751 ha). Sorta je 2010. godine zauzimala ukupno 109.772 hektara vinograda. U odnosu na 1990. godinu sa 207.742 hektara to znači smanjenje na oko polovinu. Ali ova svjetska sorta je i dalje visoko cijenjena.
Listovi su srednji i krupni, slabo i srednje podijeljeni, tro- ili petodjelni, ponekad sa jednim bazalnim zubom, ispod kojih su slabe paučinaste dlačice. Peteljkin sinus otvoren, lirovidan ili zatvoren, sa eliptičnim donom. Cvijet je dvopolan. Grozdovi su srednje veličine, kupasti, često sa jednim ili dva krilca, srednje zbijeni i zbijeni. Bobice srednje veličine, okrugle, zelenkasto-žute, prekrivene rijetkim malim tačkicama. Pokožica je snažna, gusta, prozirna, sa uočljivim žilicama. Meso je meko i sočno. Ima dobro dozrijevanje lastara. Rodnost je najčešće između 9-11 t/ha. Otpornost na gljivične bolesti je prosječna. Relativno otporna sorta na sušu i slabije na niske zimske temperature (-15 do -18oC). Pogledati i: https://ovinu.info/italijanske-sorte-grozdja-koje-bi-svaki-obozavalac-rose-vina-trebao-da-zna/
Source: J. Robinson, J. Harding, J. Vouillamoz (2012) Wine Grapes Penguin Books Ltd.
Izvor: https://glossary.wein-plus.eu/ ; Prevod: Dragutin Mijatović
